ج) اصل ۲۱ اعلامیه استکهلم ۱۹۷۲ و اصل ۲ اعلامیه ریو ۱۹۹۲ که باور مشترک کشورهای مربوطه مبنی بر این که تکلیف دارند تا تضمین نمایند که فعالیت­های صلاحیت یا کنترلشان سبب ایراد به محیط زیست دیگر کشورها یا مناطق خارج از مرزهای صلاحیت محلی نمی­ شود. ↑

 

1. 1. – این پرونده دعوی جمهوری نائورو علیه کشور استرالیا است. به‌این علت که دیوان در رأی خود ایرادات مقدماتی استرالیا که مبتنی بر اوضاع و احوال عینی بودند و در آن­ها اختلاف مربوط به بازتوانی زمین­های فسفات قبل از اول ژولای ۱۹۶۷ حل شده بود هم­چنین ایراد مبتنی بر این که نیوزلند و بریتانیا طرف­های رسیدگی نبودند را رد کرد و مضافاً اینکه چون در سال ۱۹۹۳ نائورو، و استرالیا به دیوان اطلاع دادند که طرفین توافق کردند که رسیدگی در، دیوان متوقف شود دیوان بررسی به‌این پرونده را متوقف و فرصت بررسی نکات مربوط به حقوق محیط زیست را، از دست داد. ↑

   

 

1. 1. – این پرونده دادخواست اکوادور علیه کلمبیا ‌می‌باشد که مبنای اختلاف آن مربوط به پخش مواد سمی هوایی توسط کلمبیا در مناطق نزدیک و در مرز با اکوادور مربوط می­ شود که موجب بروز خسارت شدید به مردم، محصولات، حیوانات و محیط زیست طبیعی در مرز اکوادور شد. دعوای مذکور، مستعد طرح نکات و مسائلی است که از بعد زیست محیطی خصوصاً در حوزه آلودگی­های مرز گذر قابل بررسی است به نحوی که برخی محققین بدان لقب تریل اسملتر قرن بیست و یکم داده ­اند. ↑

 

1. 1. – Oder. ↑

 

1. 1. – Community interest. ↑

 

1. 1. – این دعوی اختلاف بین لهستان و چند کشور دیگر اروپایی درباره صلاحیت کمیسیون بین ­المللی رودخانه اودر به انشعابات رودخانه یعنی رودخانه­های وارثه و نتز که باید در قلمرو لهستان جریان پیدا کنند یا نه بود. دیوان در بخشی از این رأی اعلام نموده که: «هنگامی که شیوه­ای مورد توجه قرار ‌می‌گیرد که به وسیله آن کشورهایی وضعیت­های واقعی ناشی از این واقعیت که یک آبراه از قلمرو بیش از یک کشور عبور می­ کند یا قلمرو بیش از یک کشور را از هم جدا می­ کند و امکان رعایت عدالت و ملاحظاتی درخصوص بهره ­برداری مورد توجه قرار می­ گیرند، دیده می­ شود که راه ­حل مسئله در ایده حق عبور یا کشورهای بالادست جستجو نمی­ شود بلکه موضوع از باب اشتراک منافع کشورهای هم­جوار است. این اشتراک در منفعت در یک رودخانه کشتیرانی مبتنی بر یک حق قانونی مشترک است که ویژگی­های اساسی آن عبارتند از تساوی حقوق همه کشورهای همجوار در استفاده از کل مسیر رودخانه و منع هرکدام از مزیت­های ترجیحی برای فقط یک کشور هم­جوار در مقابل با کشورهای دیگر». بنگرید:
      ICJ Rep., Pulp Mills on the River Uruguay (Argentina v. Uruguay) Summary of the Judgment of 20 April 2010. ↑

 

1. 1. – Weeramantry. ↑

 

1. 1. – طبق بند ۱ ماده ۲۶ اساسنامه. ↑

 

1. 1. – The International Tribunal for the Law of the Sea (ITLOS). ↑

 

1. 1. – North American Agreement On Environmental Cooperation(NAAEC). ↑

 

1. 1. – Doctrine. ↑

 

1. 1. – وکیل، امیر ساعد، حقوق بین‌الملل عمومی، ج ۱، تهران، مجد، چ ۱، س۱۳۹۰، ص ۱۳۲٫ ↑

 

1. 1. – داوید، رنه کامی ژوفره اسپینوزی، ترجمه و تلخیص سید حسین صفایی، تهران، میزان، چ ۵، س ۱۳۸۳، صص ۱۴۲- ۱۳۹٫ ↑

 

1. 1. – اکرمی، مهدی، حقوق بین‌الملل عمومی، انتشارات دانشگاه پیام نور، س۱۳۸۱، ص ۵۹٫ ↑

 

1. 1. – رنجبریان، امیرحسین، کمالی­نژاد، حسن، «آموزه­های حقوق­دانان بین ­المللی برجسته»، مطالعات حقوق تطبیقی، دوره ۴، ش ۲، س ۱۳۹۲، صص ۳۷-۳۵٫ ↑

 

1. 1. – والاس، ربکا، حقوق بین‌الملل، ترجمه سید قاسم زمانی، مهناز بهراملو، تهران، مؤسسه‌ شهر دانش، چ ۱، س۱۳۸۱، ص ۱٫ ↑

 

1. 1. – جوینر، کریستوفرسی، حقوق بین‌الملل در قرن بیست و یکم، ترجمه عباس کدخدایی و امیر ساعد وکیل، تهران نشر میزان، چ ۱، س ۱۳۸۷، صص ۴۱۸-۴۱۷٫ ↑

 

1. 1. – Environment. ↑

 

1. 1. – گلستانی، محمود و الهام پهلوانی، «درآمدی بر نگرش اسلام و حقوق بین‏الملل بشردوستانه بر حفظ محیط زیست»، ‌فصل‌نامه مطالعات بین ‏المللی، سال نهم، ش ۳، س ۱۳۹۱، ص ۲۰۵–۲۰۴٫ ↑

 

1. 1. – تقی­زاده انصاری، مصطفی، فائقی­راد، مونا، «مسئولیت بین ­المللی دولت­ها در حفاظت از محیط زیست»، راه وکالت، دو ‌فصل‌نامه کانون وکلای دادگستری گیلان، سال دوم، ش ۴، س ۱۳۸۹، ص ۱۲٫ ↑

 

1. 1. – فیروزی، مهدی، حق بر محیط زیست، تهران، سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی، ۱۳۸۴، ص ۱۷٫ به نقل از: کیس، الکساندر، «مقدمه­ای بر حقوق بین ­الملل محیط زیست»: در حقوق محیط زیست، ترجمه محمد حسن حبیبی، ج ۱، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چ ۱، س ۱۳۷۹، ص ۵٫ ↑

 

1. 1. – قاسمی، ناصر، حقوق کیفری محیط زیست، انتشارات جمال­الحق، چ ۲، س ۱۳۸۴، ص ۲۵٫ ↑

 

1. 1. – گلستانی، محمود و الهام پهلوانی، پیشین، صص ۲۰۵–۲۰۴٫ ↑

 

1. 1. – فیروزی، مهدی، پیشین، ص ۶٫ ↑

 

1. 1. – قوام، میرعظیم، حمایت کیفری از محیط زیست، تهران، انتشارات سازمان حفاظت محیط زیست، چ ۱، س ۱۳۷۵، ص ۳٫ ↑

 

1. 1. – اداره کل حفاظت از محیط زیست بوشهر، نظری بر محیط زیست استان بوشهر، س ۱۳۷۵، ص ۵٫ ↑

 

1. 1. – Reciprocity. ↑

 

1. 1. -Convention on wetlands of International importance Especially as waterfowl Habitat, (Ramsar Convention1971). ↑

 

1. 1. – Pares convention,1902 ↑

 

1. 1. – Convention Relative to the prese vation of fauna and flora in their natural state London,1933. ↑

 

1. 1. – Declaration of the United Nations conferace on Human Environment, (Stockholm- 16 juin 1972). ↑

 

1. 1. – General Assembly Res 239: (xxIII). Doc3. 1968. ↑

 

1. 1. – Stockholm Conference. ↑

 

1. 1. -Non – Governmantal Organization. ↑

 

1. 1. – موثقی، حسن، دیوان بین ­المللی محیط زیست در کشاکش آرمان و واقعیت، تبریز، فروزش، چ ۱، س ۱۳۹۰، ص ۱۳۸٫ ↑

 

1. 1. – اصول ۲ تا ۷ اعلامیه استکهلم اعلام می­دارند که منابع طبیعی کره­ زمین فقط نفت و مواد معدنی نیست، بلکه هوا، آب، خاک، گیاهان، و حیوانات و هم­چنین نمونه ­های هر یک از اکوسیستم­های طبیعی را نیز شامل است. این منابع باید در جهت منافع نسل­های حاضر و آتی مورد مراقبت قرار گیرند. انسان از مسئولیت ویژه­ای در جهت حفظ میدان حیات وحش و زیست­گاه­های آن برخوردار است. و منابع قابل تجدید باید توانایی خود را برای جایگزینی حفظ کنند و منابع غیرقابل تجدید نیز باید هدر روند. ↑

 

1. 1. – http://www.unep. org/ Documents. Multilingual / Default .asp ?docamentid = 97 articleid = 1503. ↑

 

1. 1. – Convention on international Trade in Endangered species of wild fauna and flora (cIIES ),1973. ↑

 

1. 1. – Convention , 1972. ↑

 

1. 1. – Convention on The conservation of European wildlife and Natural Habitats , (The bern Convention ) bern , 1979. ↑

 

1. 1. – United Nations Environmental programme (UNEP). ↑