این كه انسان باید بداند چه چیزهایی از پروردگار خویش طلب كند و چه عبارتی را در این مرتبه استخدام نماید تعبیر به ادب در دعا می شود . قرآن و عترت به ما آموخته اند كه چگونه دعا كنیم و چه چیزهایی را جهت سعادت دنیا و آخرت خویش از حضرت حق مسألت نماییم.
در قرآن اغلب آیاتی كه به عبارت ربّنا مزین شده بیانگر این واقعیت است كه اهل ایمان را ارشاد فرماید تا چه چیزهایی را با چه جملاتی از خداوند تبارك و تعالی طلب كنند.
«$oY/u w ùøÌè? $oYt/qè=è% y÷èt/ øÎ) $oYoK÷yyd ó=ydur $uZs9 `ÏB y7Rà$©! ºpyJômu 4» (آل
عمران/8).
(خدایا قلب ما را بعد از هدایت آلوده نكن و برنگردان و رحمتت را بر ما هدیه كن).
« $uZ/u $uZù=yèô_$#ur Èû÷üyJÎ=ó¡ãB y7s9 `ÏBur !$uZÏFÍhè Zp¨Bé& ZpyJÎ=ó¡B y7©9 » (بقره/128)
(خدایا ما را از مسلمین قرار ده و نسل ما را از ایمان آورندگان برتو قرار ده).
«!$oY/u $oYÏ?#uä Îû $u÷R9$# ZpuZ|¡ym Îûur ÍotÅzFy$# ZpuZ|¡ym $oYÏ%ur z>#xtã Í$¨Z9$# » (بقره/201)
(خدایا در دنیا و آخرت بر ما نیكی عطا كن و ما را از آتش نگه دار).
و دهها آیات دیگر كه همانند آیات فوق ، ادب در دعا را به ما می آموزند .
آنچه را كه ما در این رساله پیرامون آن بحث می كنیم ، این است كه علاوه بر اینكه باید در ظاهر در محضر خداوند متعال باادب باشیم در باطن خود نیز با مراقبت هایی كه انجام می دهیم می كوشیم تا سخنی غیر حق و غیر ذكر نگوئیم و انگیزه های گناه آلود و شیطانی را به دل خود راه ندهیم.
