مهمترین هدف از تشكیل حوزه های دفن زباله شهری و جمع آوری بیوگاز تولیدی آنها، جلوگیری از تصاعد ‏گازهای گلخانه ای مانند متان و نیز استفاده از انرژی تجدیدپذیر موجود در بیوگاز آن می باشد. ‏امروزه در اغلب كشورهای جهان، دفن زباله به علت ارزان بودن، نسبت به دیگر روشهای موجود مانند سوزاندن ‏زباله و یا تبدیل آن به كود و غیره، ترجیح داده می شود . اما در گذشته مقررات خاصی در مورد مكان دفن زباله ها ‏وضع نشده بود و لندفیل ها مكانهایی بدبو و بدون پوشش بودند كه معضلات زیست محیطی فراوانی ایجاد می ‏كردند. با رشد آگاهی نسبت ‏به تأثیر سوء لندفیل های غیرمهندسی بر روی محیط زیست و وضع قوانین و مقررات خاص، دفن در گودال ‏های بدون پوشش را رها شده و به تشكیل لندفیل های مهندسی با رعایت قوانین و مقررات محیط زیست پرداخته ‏شده است.
لندفیل مهمترین روش برای دفع پسماند جامد شهری است كه در مورد بیش از 80% از مقدار كل پسماندها در چین به كار می‌رود. بوهای نامطبوع در لندفیل عمدتاً توسط تركیبات گازی خروجی از لندفیل كه در طول فعالیت‌های شیمیایی و فیزیكی برای تجزیه مواد زائد ایجاد می‌شوند مانند سولفید هیدروژن H2S، متیل مركپتانز و متیل سولفید و یكی از موارد عمده شكایات توسط افراد ساكن در اطراف لندفیل است. بیش از 100 تركیب به عنوان منابع اصلی ایجاد بوی نامطبوع در لندفیل شناخته شده است. H2S بعنوان عامل اصلی در ایجاد بوی نامطبوع در لندفیل در غلظت‌های كمتر‌ از 1% در لندفیل‌ها موجود است. سولفید هیدروژن نه تنها باعث رنجش مردم می‌گردد، بلكه در غلظت‌هایی حدود ppm200-100 موجب مرگ می‌گردد. تكنولوژی‌های مختلفی برای كاهش H2S خروجی توسعه داده شده است كه شامل

 جذب توسط كربن فعال اكسیداسیون به وسیله ازن، بیوفیلترها و لجن فعال است (1).

 
1-1- اهمیت موضوع و لزوم انجام مطالعه
 
مشکل انرژی امروزه یکی از مشکلات اساسی تمامی کشورهای جهان بخصوص کشورهای در حال توسعه می ‏باشد. سوخت رسانی به روستاهای دور افتاده حتی در کشوری مانند ایران که منابع غنی انرژی را در اختیار دارد ‏بسیار مشکل و هزینه بر می باشد. استفاده از انرژی های تجدید پذیر و محلی یکی از راه حلهایی می باشد که ‏امروزه پیشنهاد می گردد. بیوگاز یکی از این انرژی های تجدید پذیر می باشد که علاوه بر تولید انرژی باعث ایجاد ‏کودهای کشاورزی و افزایش سطح بهداشت عمومی جامعه و کنترل بیماریها می شود و یک راه حل مناسب برای ‏دفع مواد زائد جامد می باشد. فاضلاب و مواد زائد جامدی که توسط صنایع و جوامع تولید می گردد باعث آلودگی ‏شدید محیط می شود که می توان با استحصال بیوگاز خطرات ناشی از این مواد را به شدت کاهش داد و از انژی و ‏کود تولیدی نیز استفاده نمود. استحصال بیوگاز را می توان از فرایند های بی هوازی تصفیه فاضلاب‏ ‏و همچنین از محل های دفن زباله نیز انجام داد و بخشی از هزینه های مصرفی را جبران نمود. بطور مثال یكی از ‏مشكلاتی كه دامداریها با آن دست به گریبان هستند، كنترل فضوات دامها برای كاهش میزان بو و فرآورده هایی می ‏باشد كه باعث ایجاد مشكلات زیست محیطی می گردد. بیوگاز می تواند ما را در مواجهه با این مشكلات یاری ‏دهد. منافع زیست محیطی سیستمهای بیوگاز فراتر از سیستمهای تصفیه مرسومی است كه تاكنون مورد استفاده ‏قرار می گرفتند (همانند مخازن ذخیره ، بركه ها ولاگون ها). این منافع زیست محیطی شامل كنترل بو، بهبود ‏كیفیت آب و هوا، بهبــود ارزش غذایی كــود تولیدی، كاهش میزان انتشار گازهای گلخــانه ای و دست یابی به ‏بیوگاز به عنوان یك منبع انرژی می باشد (2و3).
سیستمهای بیوگاز از فرآیندی كه هضم بی هوازی نامیده می شود ، استفاده می نمایند. در طی فرآیند هضم بی هوازی باكتریها كود را در یك محیط خالی از اكسیژن تجزیه ‏می نمایند . یكی از فرآورده های طبیعی هضم بی هوازی تولید بیوگاز می باشد كه این گاز به طور معمول حاوی ‏‏60 تا 70 درصد گاز متان و 30 تا 40 درصد گاز دی اكسیدكربن می باشد. مقداری از گازهای دیگر نیز مانند سولفید هیدروژن در ‏بیوگاز شناسایی شده اند. ‎بیوگاز حاصله می تواند برای تولید حرارت، آب گرم، الكتریسیته (با قیمت ارزان تر) از سایر سوختهایی همانند ‏گاز طبیعی، پروپان و نفت سیاه به كار رود، حتی در صورت عملی نبودن بازیابی انرژی بیوگاز این سیستم در ‏كنترل بو به شدت مؤثر می باشد . سوزاندن و یا استفاده از بیوگاز می تواند باعث كاهش اثرات سوختهای فسیلی ‏مرسوم می گردد. تولیـد متان از هاضم های بی هوازی باعث ایجاد شركتهای تعاونی تولید برق روستایی می شود ‏كه منبع انرژی آنها دوستار طبیعت می باشد. این شركت ها برق تولیدی خود را به افرادی كه متقاضی برق تولید ‏شده با منابع تجدیدپذیر هستند می فروشند. بیوگاز همچنین می تواند به عنوان یك منبع انرژی روستایی برای ‏كمك در برق تولید و توزیع شده توسط سایر روشهای تولید برق مفید باشد.‏ به علت كاهش اتلاف نیتروژن در تجزیه بی هوازی كود تولیدی در فرآیند بیوگاز دارای ارزش بالایی از لحاظ ‏نیتروژن برای پرورش گیاهان می باشد. در کود حاصل از بیوگاز به علت عدم انجام فرایند نیتریفیکاسیون که تنها در ‏حضور اکسیژن به مقدار کافی انجام می شود نیتروژن به صورت یون امونیوم در کود وجود دارد که که جذب آن ‏برای گیاه ساده تر می باشد. پیش از انقلاب صنعتی، زباله­ها عمدتاً شامل خاکستر، چوب، استخوان، لاشه حیوانات و ضایعات سبزیجات بود. این مواد در خاک دفن می­شدند و به عنوان کمپوست[1] عمل کرده و به تقویت خاک کمک می­کرده­اند. در گذشته هر آنچه که قابل استفاده مجدد بوده به کار گرفته می­شد، جمعیت انسان­ها کم بود و مردم در گروه­های متمرکز کوچک زندگی می­کرده­اند، بنابراین تولید زباله مسئله مهمی محسوب نمی­شد ولی با تحول زندگی انسان­ها از دوره­ی چادرنشینی به زندگی کشاورزی رها کردن زباله­ها در محیط زندگی انسان تبدیل به مشکلی در حال رشد شد. بنابراین با افزایش جمعیت شهرها فضای کافی برای دفع زباله­ها کاهش یافت و جوامع به فکر توسعه سیستم­های دفع ضایعات افتادند. بدین ترتیب دفنگاه[2] که ساختاری با طراحی دقیق، در زیر زمین یا روی خاک، برای جداسازی زباله و ضایعات از محیط اطراف می­باشد، ساخته شد (4).
1 – Compost
2 – Landfill
***ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل و با فرمت ورد موجود است***

متن کامل را می توانید دانلود نمائید

چون فقط تکه هایی از متن پایان نامه در این صفحه درج شده (به طور نمونه)

ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه

 با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند

موجود است